Z codziennymi zmartwieniami można się uporać za pomocą zwykłych metod. Kryzys pojawia się nagle i nieoczekiwanie, ogarniając całą naszą rzeczywistość. Niedające się wytłumaczyć wydarzenia nasilają sters do poziomu krytycznego. Interwencja kryzysowa jest umiejętnym wkroczeniem we właściwym momencie w sytuację osobistą ofiary kryzysu, by rozwiązać problem, który grozi jej destrukcją emocjonalną lub fizyczną. Interwent próbuje przywrócić ofiarę do stanu funkcjonowania sprzed kryzysu. Umownie nazywamy to pierwszą pomocą emocjonalną. Ludzie odnoszą zarówno rany fizyczne, jak i emocjonalne, które mogą okazać się śmiertelne. 
Interwencja kryzysowa nie jest terapią. To umiejętna próba zatrzymania krwawienia z ran emocjonalnych tak skutecznie, żeby ofiara mogła nadal normalnie funkcjonować. Zadaniem interwenta jest podejmowanie szybkich, trafnych i najważniejszych decyzji dotyczących pokrzywdzonego oraz zmobilizowanie potrzebnych środków. 

Skuteczna interwencja kryzysowa sprawia, że radzimy sobie z problemem, ale nie dostarcza gotowego rozwiązania. Interwent, który pomaga ofierze kryzysu w odzyskaniu równowagi, wykonał swoje zadanie. Nawet jeśli pacjent będzie potrzebował dalszego wsparcia w formie psychoterapi lub poradnictwa, dobrze przeprowadzona interwencja kryzysowa może znacząco złagodzić konieczność intensywnej terapii.